به تو فکر کردم!!!

هوالغریب...

فکر کرده بودم... به تو!!!

به آسمان فکر کرده بودم و تو!!!

در میان ِ سردی های محض ِ زندگی ام به تو فکر کرده بودم

در میان تمام اشک هایم به خنده های تو فکر کرده بودم

در میان تمام بغض هایم به صدای ِ خنده هات فکر کرده بودم

در میان تمام این بی بارانی ها به تو فکر کرده بودم!!

در میان تمام درد ِ چشمانم به چشمان تو فکر کرده بودم... دقیقا همانجا که به تو گفتم چقدر بوسیدن اش خوب است!!!

اصلا همیشه در اوج بد حالی هایم به تو فکر کرده بودم... باورت می شود؟!

حواسم نبودکه فکر کردن به تو معجزه می کند!!

اصلا همان وقتی که در اوج تمام آن روزهای لعنتی به تو گفتم که می خواهم نباشم ولی بعد به تو فکر کرده بودم و چشم هات، زندگی عوض شده بود!!

همان وقتی که تمام قد می لرزیدم ولی فکر می کردم... مثل همان وقت که گفتم آدم وقتی احساسش را می گوید قبل از آن فرد، خودش حالش خوب می شود و من تمام قد خودم را جمع می کردم و به گذشته ها فکر می کردم...

همان وقت ها دل ِ دنیا برایم سوخت و در محال ترین زمان ممکن به تو رسیدم... به تو رسیدم و همه ی غصه ها دانه دانه خوابشان برد... 

همان وقتی که قلب ام در آستانه ی ایستادن بود و من مثل آن ها که لحظات آخرشان را می چشند تمام زندگی ام مثل فیلم از جلوی چشمانم رژه می رفت... همان شبی که همینجا افتاده بودم و از درد به خود می پیچیدم ولی باز به تو فکر می کردم و تمام بودن هات ...

تمام این فکر کردن ها بالاخره کار دستم داد...

+ حرف ها زیادند و من آرام تمامشان را گوشه ای نوشتم... گوشه ای نوشتم ، کامل هم نوشتم... برای روز مبادا... یک روز تمامشان را در گوش ِ همگان فریاد خواهم زد!!!

یک روز تمام قد می ایستم و فریاد می زنم... مثل حالا تمامشان را به برکت رشته ام بین این متن ِ ادبی گم نمی کنم... آن روز خواهد آمد... آن روز که قید تمام این ادبی نوشتن ها را بزنم و دل به دریا بزنم!!!

فریاد ِ زیر آب دنیا را غرق خواهد کرد!!!