.: سنــــــگ صبـــــورم خـــــداست :.
اَلا بِذکر الله تَطمئن القلوب
.: سنــــــگ صبـــــورم خـــــداست :.
اَلا بِذکر الله تَطمئن القلوبدرباره من
اینجا حریم ِ شخصی ِ ماهی کوچکیست که یکی از خلیفه های خدا است روی زمین...
پس آرام باش...رها باش... هر چه هستی باش...
باش و آرام حرف ها و درد دل های دخترکی را بخوان که در پس ِ تمام روزمرگی ها و شلوغی های این دنیای هزار رنگ خانه ای از جنس عشق دارد....خانه ای از جنس خداوند....خانه ای که سند خورده به نام خداوند....
خانه ای به اسم ِ
:. سنگ صبــورم خــداست:.
*******************************
+ پس دخترک را با تمــــــــــام ِ دخترانگی هایش بخوان مهمان ِ سنگ صبور...
**خوش آمدی**
ادامه...
فاطمی شدن برای آمدن آقای ستاره پوش-9
هوالغریب....
سلام آقای ِ غریب این روزهای انتظار
سلام بر یگانه سواری که روزی خواهد آمد
جمعه ی تب دار دیگری از راه رسید و عطر ناب جمعه های ِ سند خورده به نام شما....
جمعه ای با رنگ و بوی ِ مهدی ِ فاطمه...
و خوشبختی ازین می تواند بالاتر شود که روزی کسی لایق دیدارتان شود و کسی آنقدر محبوب که در قنوت ِ نماز هایتان دعایش کنید...
این جمعه هم قسمت به آمدنتان نبود
این جمعه هم مثل دیگر جمعه ها خواهد گذشت که پر باشد از غروب های دلگیر و حس دلتنگی ِ بی نهایت غروب هایش...
کاش روزی لایق دیدار آسمانی تان شوم...
می دانم که لایق اش نیستم ولی کاش در قنوت نماز هایتان دعایمان کنید...
دعایمان کنید که در پناه خودتان باشیم در این دنیای ِ هزار رنگ و فرقه...
دلم پیشگاهتان را می خواهد و نگاه ...
نگاه هایی که به گریه می رسد
بیاییـــــــــد مهدی جانم...
اَللّهُمَ عَجـِّل لِوَلیکَ الفَرَج
+این همه لاف زن و مدعی اهل ِ ظهور
پس چرا یار نیامد که نثارش باشیم
سالها منتظر سیصد و اندی مرد است
آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم...
این روزها...
هوالغریب...
به این روزها سپرده ام که یادشان باشد
به این ثانیه ها سپرده ام تا همه چیز را خـــــوب به خاطر بسپارند...
این روزها باید به یاد ِ این روزها بماند...
+ ماهی ها عجیب ساکت اند و مظلوم...بی آزار ترین موجوداتی که دیده ام... تازه به تمام این ها عاشق شدن ِ ماهی را هم اضافه کن!!!
+ همه دنیا بخواد و تو بگی نه
نخواد و تو بگی آره، تمومه
همین که اول و آخر تو هستی
به محتاج ِ تو ، محتاجی حرومه
+ خدای ِ جان ِ خسته ام هستی!! پناه ِ تمامش باش!!
فاطمی شدن برای آمدن آقای ستاره پوش-8
هوالغریب...
بوی اسپند و دود محشرش
شربت دادن ها در گوشه و کنار ها
و صدای مولودی ها
همه ی اینا خبر می دهند از اتفاقی که در راه است...
و تمام شدن کلاس ها و حس ِ آزادی ... و بعد هم زدن به دل ِ شهر برای رسیدن به خانه...و ادای ِ یک نذر زیبا...
و در راه بودن و رها کردن همه چیز... تمام ِ زندگی و مخلفاتش به دست یگانه سنگ صبورم و آقای نجیب ِ این روزها...
رها کردن ِ خواسته ای که به دلم نشسته و رها کردنش به دست خداوند که او هر آن گونه که می خواهد همه چیز را رقم بزند...وقتی پای عزیرانت در میان باشد بهترین کار رها کردن ِ همه چیز به دستان ِ خداوند است... پای ِ عزیزترین...
و بعد حرف زدن با شما...
سلام آقای ستاره پوشم...
سلامی به رنگ یک سال...
یک ساله شدن ِ عاشقانه هایم برای شما که همزمان شده با تولدتان...
و تمام حرف های دیروزم...
و تمام نگاه ها به ماه ِ کامل ِ آسمان...
ماه کامل ِ شعبان عجیب به دلم می نشیند... و بعد از اندکی آرام شدن ِ شهر زل زدن به ماه کامل در پشت بام و نسیمی خنک...
آقای ستاره پوشم...
آمدنتان به دنیا مبارکمان باشد...مبارک ِ تمام ِ زمینیان...
و ای کاش که بیایید مهدی جانم...
امسال همان سالی بود که در ابتدایش گفتیم که امسال نیمه شعبان جمعه است و آغاز و پایانش هم جمعه...
و درست خیلی ساده از راه رسید... همان جمعه ای که از ابتدای سال خیلی ها ذوق داشتند برای آمدنش...
کاش که روزی دستم به قدم های مبارکتان برسد و روزی ببینم آن سوار ِ ناشناسی که دنیا عجیب بودنش را کم دارد...
و ای کاش که روزی لایق دیدار شوم و امروز و دیشب با تمام وجودم خواستم که روزی لایق دیدار شوم...
مهدی جانم...
این روزها که شهر ِ زادگاهتان به دست عده ای خدا نشناس افتاده است دست به دعا شده ام برای آمدنتان...
و خوب می دانم که خودتان هم دست به دعا شده اید برای آمدنتان...
بیایید مهدی جانم...
بیایید که عجیب دنیا تب دار شده است و نیازمند به حضورتان...
تنها دعای فرج می خوانم و روز ِ تولدتان از غصه ها نخواهم نوشت... تنها آن گوشه کنار ها برایتان خواهم گفت...
میلادتان مبارک آقای ستاره پوشم
اَللّهُمَ عَجـِّل لِوَلیکَ الفَرَج
کجا منتظر رسیدنت شم؟!
می خوام کاری بدم دست ِ خودم که
خودم بهونه ی اومدنت شم
+ من به تمام ِ این جمعه ها خوش بینم خدایم...دستم را بگیر... باشه خدای ِ جان؟!!
فاطمی شدن برای آمدن آقای ستاره پوش-7
هوالغریب...
حضرت محمد (ص) :
روزگاری بر مردم بیاید که از قرآن جز نشان بجای نماند، و از اسلام جز نامی نماند، مردم خود را مسلمان می نامند در صورتی که دورتر از همه کس به اسلام هستند، مسجد های آنان ( در ظاهر) آباد است ولی (در باطن) از هدایت ( و در حقیقت) ویران، فقهای آن ها بدترین فقهای زیر آسمان هستند، فتنه از نزد آنها بیرون آید و به همان ها نیز باز می گردد...
روضه ی الکافی جلد 2 صفحه ی 138
و سلامی درست به لطافت همین خنکا و همین نسیم به حضورتان مهدی جانم
سلامی به لطافت نسیم های ِ شبانگاهی ِ شب های تابستان
شنیدن ِ خبر حمله مجدد به سامرا و رفتن دلم تا آن روز که آنجا را دیدم برای دلم کافی بود که پَــر بزند تا آن صبحی که چند ساعتی در آن شهر گذشت...شهری که پر است از مسلمان نماها...
از آن مسلمان ها که نگاه هایشان به شیعه ها شبیه نگاه به کسانیست که انگار بزرگ ترین جرم دنیا را دارند...
روزگار غریبیست مهدی جانم
روزگاری که مهر ِ حضرت علی(ع) در دل داشتن و مهر مادرتان را به دل داشتن بزرگترین گناه می شود... درد ازین بالاتر!!!!
رفتم تا آن ضریح و آن گنبدی که ویرانه هایش بود و ضریحی که حکایتش عجیب فرق داشت با دیگر ضریح ها... خبری از ضریح نبود که دستانت را به آن بیاویزی و دلت را بند بزنی به آن... آنجا تمام ِ تصوراتت از گنبد و بارگاه و ضریح به بازی گرفته می شود و تو حیران می شوی از این همه بی احترامی...تو حیران می شوی و تنها نگاهت می رود به خاک هایی که دلت را از جا می کند...
در سامرا ضریح یعنی به دور ِ ضریح مبارک ِ امامین عسگریین دیوار های آهنی باشد و پارچه ی سبزی رویش و یک پنجره که می شد از آن قبرها را ببینی...
این تمام ِ سهم ِ یک شیعه است از سامرا...
.jpg)
و سرداب ِ شما... و آن پله ها و سردابی که سنگ هایش ریخته بود... و حسرت یک نماز ِ درست در آنجا به دلم ماند...تنها دو رکعت نماز خواندم در خلوت ِ بی حد آنجا...در آن صبح ِ محشری که پناه بردم به گوشه ی سرداب و به دور از تمام ِ آدم ها نماز خواندم و اندکی نشستم و بعد هم از آن دست اجبار ها...اجبار یا بهتر است نامش را اخراج بگذارم... اخراج از شهر ِ مهدی ِ فاطمه... شیعه باشی و این گونه ببینی عحیب دلت به درد می آید...
و بعد هم آن نگاه ها و اجبار به رفتن از شهری که شیعه بودن در آنجا غریب ترین و درد آور ترین واژه ی دنیاست و شما که حضورتان در آنجا عجیب هست و حس می شود... نفس که می کشی پر می شوی...
از همانجا بود که مهر ِ نوشتن برای شما به دلم افتاد... از همانجا بود که محو ِ آرامش بی حد ِ آنجا شدم...
مهرتان را در دلم مدیون ِ همین پله ها هستم مهدی جانم...
و امروز که شنیدم باز هم سامرا شده است واژه ای غریب دلم لرزید...
مهدی جانم
دعا برای آمدنتان رسم ِ قشنگ این روزها و تقریبا یک سالم شده است.... هنوز بیست و چهار خرداد سال قبل را خوب به یاد دارم و نماز ظهرم و آن اجازه ای که تا آن موقع داده نمی شد و بعد داده شد و اولین جمعه ام نوشته شد و حالا دارد یک سال می شود...
آن هم وقتی یک سال می شود که روز ِ آمدنتان است ...
و این تقارن برای من شده است همان که به آن فال ِ نیک می گویند...
و امروز بیشتر از همیشه و عمیق تر از همیشه برای آمدنتان دست به دعا شده ام...
هر جمعه که می گذرد عمیق تر می شود دعاها...عمیق تر می شود خواستن ها... عمیق شدن ها زمان می برد...
و من به اندازه ی یک سال است که جمعه ها برایم رنگ و بوی ِ دیگری دارد...
بیایید مهدی جانم...
این روزها که شیعه بودن جرم است، دنیا صاحب ِ زمانش را غریبانه به انتظار نشسته است...
اَللّهُمَ عَجـِّل لِوَلیکَ الفَرَج
+ نمی دونم از کدوم ستاره می بینی منو
چشماتو می بندی یا دوباره می بینی منو
ای کاش که چشمانت را به رویم نبندی مهدی جانم
بــــــــــاد...
هوالغریب....
بـــــــاد
این سه حرف و وسعت بی نهایتش شده رفیق ِ این روزهایم و حتی این ثانیه ها هنوز می وزد و تنهایم نگذاشته...
باد خوب می داند که دخترک ِ قصه می ترسد از این روزها و شب ها... برای همین هم دارد می وزد...
می وزد و موهای دخترک را به هر سو که دلش بخواهد می کشاند...
حتی در میان ِ بلندی ِ امروز و ایستادن بر فراز ِ شهری که شهر ِ من است و غروب خورشید ، باز هم خدا بود و من و باد...
بادی که انگار از چادر ِ جدیدم خوشش آمده بود و هوس کرده بود آن را بکند و ببرد برای خودش...
این روزها حتی لحظه ای هم تنهایم نمی گذارد...
+ یگانه سنگ صبورم
یگانه مخوب ازلی ام
تنها و تنها خودت شاهد این لحظه ها هستی و بس
و این اشک ها که کاش می دانستم به تقاص ِ کدام گناه ریخته می شوند
اصلا تمام ِ امشب را تنها شاهد باش معبودم
+ من و باد و بارون
رفیق ِ صمیمی
+ امروز در میان ِ بلندی ها از اعماق وجودم صدایت زدم... صدایم به گوش هایت رسید؟!!!