برای خدایم!!

هوالغریب...

روزی در همین جا نوشتم که مثل ماهی های اتاقم شده ام... همان وقت ها که می روند و خودشان را در مقابل فشار ِ پمپ آبشان رها می کنند و همین طور فشار آب آن ها را تاب می دهد بین زمین و آسمان...

و من مدت هاست که خودم را سپردم به دستان روزگار...

و حال تمام ِ دنیایم را تعطیل کرده ام که بروم... بی آنکه بخوانمش مرا صدا زده است ... مرا با نام ِ کوچکم صدا کرده است پس باید رفت...

و این لطف است ...

تنها همین

+ برف ُ بارون که بیاد

                              این زمستون که بیاد

                     می دونی تنهاییام چند ساله میشه؟!