بدرقه ی رمضان

هوالغریب...

بی سر و صدا تر از آنی که آمده بودی رفتی

نجابت خاص ِ توست

درست به نجابت یک نسیم بی نهایت دلچسب در دل ِ گرمای محض ِ تابستان

همان نسیمی که خوش موقع ترین ِ نسیم این تابستان بود

یک نسیم بی نهایت محشر که برای بدرقه ی تو آمده بود

و نماز ِ عید ِ فطر در زیر آسمانت و تکان خوردن دل و چادر ِ نمازم بخاطر این بدرقه ی زیبا

امان از روزی که دل و دست آدمی هر دو با هم بلرزد

                                                                            امــــــــــان...

+ غرق ِ تو میشم بلکه دریا شم
بیزارم از این که تمـــــــــــــام ِ عمر

از روی ِ عادت عاشقت باشم