بــــــــــاد...

هوالغریب....

بـــــــاد

این سه حرف و  وسعت بی نهایتش شده رفیق ِ این روزهایم و حتی این ثانیه ها هنوز می وزد و تنهایم نگذاشته...

باد خوب می داند که دخترک ِ قصه می ترسد از این روزها و شب ها... برای همین هم دارد می وزد...

می وزد و موهای دخترک را به هر سو که دلش بخواهد می کشاند...

حتی در میان ِ بلندی ِ امروز و ایستادن بر فراز ِ شهری که شهر ِ من است و غروب خورشید ، باز هم خدا بود و من و باد...

بادی که انگار از چادر ِ جدیدم خوشش آمده بود و هوس کرده بود آن را بکند و ببرد برای خودش...

این روزها حتی لحظه ای هم تنهایم نمی گذارد...

+ یگانه سنگ صبورم
یگانه مخوب ازلی ام

تنها و تنها خودت شاهد این لحظه ها هستی و بس

و این اشک ها که کاش می دانستم به تقاص ِ کدام گناه ریخته می شوند

اصلا تمام ِ امشب را تنها شاهد باش معبودم


+ من و باد و بارون

                           رفیق ِ صمیمی


+ امروز در میان ِ بلندی ها از اعماق وجودم صدایت زدم... صدایم به گوش هایت رسید؟!!!