زمستونه!!!

هوالغریب...

دستان ِ یخ زده...

دلی که دارد بین نا امیدی مطلق و کور سو های امید دست و پا می زند...

دردی که در سر تا سره وجودت می پیچد و تا خوده صبح می لرزی... دردی که سه ماه است جمع شده و حال بروز کرده...

این وقت ها مظلوم می شوی و یک گوشه می روی در لاک ِ خودت...

آخر زمستان است...

+ دستم بی حس ِ

اینجا زمستونه

اینجا به جز سرما چیزی نمی مونه

ای کاش بودی تو

می ترسم این لحظه

آخه نگاه ِ تو آرامش ِ محضه...