برای آقای ستاره پوش-32

هوالغریب...

سلام بر یگانه مولای ِ ستاره پوشم

سلام آقای خوبی ها

سلام مهدی جانم...

سلامی به رنگ و بوی انتظار... سلامی به رنگ و بوی گل های نرگس... همان گل های کوچک ِ بی نهایت زیبایی که آدمی را مدهوش ِ زیبایی و بوی ِ خودش می کند...از همان نرگس های کوچکی که این روزها در دستان کودکان ِ زیادی می بینم که با دست های کوچکشان بر شیشه ماشین ها می کوبند تا گل های کوچکشان را بفروشند...

سلام ِ این هفته ام با تمام ِ هفته هایم فرق دارد مهدی جانم...

این هفته ام پر است از حرف

سوال

نگاه

سردی

تنهایی

دلتنگی

جمعه

انتظار

زمستان

دارد به نیمه می رسد آرام آرام...زمستان را می گویم... زمستانی که واقعا زمستان شده است...

ولی آن گوشه کنارهای دلم آرامم... می دانم که هر چه قدر هم سرد شود انتهایش خوب خواهد بود....

تو خواهی آمد مهدی جانم...

یک روز بالاخره تمام این انتظار ها به سر خواهد آمد... یک روز بالاخره تمام این جمعه نوشت ها به پایان خواهد رسید...

یک روز خواهی آمد مولایم...

یک روز خواهد آمد که دیگر هیچ دلی نترسد و نلرزد...

یک روز خواهی آمد که دیگر مثل امروز شاهد این نباشم که کسی در این سرما شبی را در گوشه ی خیابان به صبح رسانده باشد...

یک روز خواهی آمد و دنیا خوب خواهد شد...

و آن وقت هر چیز در جای خودش قرار خواهد گرفت...

یک روز هم روز ما خواهد شد مهدی جانم...

اگر آن یک روز را ببینم... 

راستی

                      آن روز را خواهم دید مهدی جانم؟!

مولای من...

دستانم این روزها پر التماس تر از تمام عمرم رو به آسمان است... پر التماس تر و امیدوار تر...

دارم به مرز ایمان به این حرف می رسم که : الخیر ُ فی ما وقع...

سخت است... جان می دهم هر لحظه اش ... ولی دلم گرم خداست مولایم...

       اَللّهُمَ عَجـِّل لِوَلیکَ الفَرَج  

+ پر از جمعه های بدون توام                           ولی انتظارت هنوز با منه

به این جمعه خوشبین تر از سابقم                  تو داری میای، من دلم روشنه