نگاهت را از من نگیر...

هوالغریب....

سرت را بالا بگیر...

سرت را بالا بگیر و در چشمان فاطمه ات نگاه کن...

سرت را بالا بگیر...می خواهم آن دو جفت چشمانت را ببینم...همان چشمانی که تنها و تنها خودت می دانی برای من چقدر حرمت دارد...می خواهم در چشمان پر از راز تو نگاه کنم...می خواهم تمام نگفته های آن چشمان پر از راز تو را به یک باره بفهمم...می دانی که چشمانم می تواند....

چشمان من خودشان را به تو ثابت کرده اند...می دانی کافیست که نگاهت کنم....آن وقت می فهمم که چه بر سر تو آمده ...بر سر تو که بند بند وجود منی...

به قول همین آهنگ تا دلم زیر بار این غصه ها پیر نشده است سرت را بالا بگیر و بگذار نگاهت کنم...

بگذار نگاهت کنم تا بدانی که من کنارت هستم...

تو من را داری دیووانه!!!

و این وجود هر چند کم و ناقابل برای توست...

اصلا تو که خودت شاهد بودی خودم را چگونه سند زدم به نامت...سندش در دستانم است....همان سندی که روزی اینجا نوشتم سند بند بند وجود فاطمه است...همان سند را می گویم...

و حال این سند باز هم مقابل چشمان من است...سندی که آن روز بارانی تاریخ خورد...تاریخش همان بالایش نوشته شده...سندی که هیچ شباهتی به سند های دیگر ندارد...نه زمینی را به ناممان کرده است...نه خانه ای نه هیچ چیز دیگر...

این سند سرخ است.....سرخی که تنها خودت می دانی سرخی اش برای چیست...

سرخی که علتش تنها رازیست بین من و اربابم در آن روز بارانی...

و این راز که چرا این سند را سرخ کرده ام تنها رازیست بین من و اربابم...

و حال من هستم و اتاقی که وجب به وحبش هنوز پر است از یاد تو...حتی اگر مدت خیلی زیادی گذشته باشد از آخرین بودن ِ تو در اینجا...

امشب خلوت کرده ایم با یادت...من و این سند و یاد تو...تویی که همیشه و تحت هر شرایطی بند بند وجود فاطمه ای...

سرت را بالا بگیر...نگاهم کن...

امشب من با چشمان تو خیلی کار دارم...

نگاهت را هیچ گاه از من نگیر...هیچ گاه...

+سرتو بالا بگیر  من کنارتم هنوز

...

من خودم اینجا غریبه ام   جز تو هیشکیو ندارم...

...

توی لحظه های دلگیر این تو خاطرت بمونه
که همون یه قطره اشکت
زندگیمو می سوزونه...


*تمام این آهنگ برای تو که بند بند وجود منی...

سرتو بالا بگیر**محسن یگانه