برای آقای ستاره پوش-11

هوالغریب....

سلام بر یگانه مرد حاضر در این دنیای پر از نامردی

سلام بر یگانه آقای ستاره پوش دنیایمان

سلام بر کسی که یگانه دلیل حیات این کره ی خاکیست

سلام آقای خوبم...

این بار با حالی آمده ام سراغ جمعه هایم که تنها خودتان آن را می دانید و بس...

این بار با دلی دیوانه تر آمده ام...با دلی که این روزها آنقدر دیوانگی به سرش زده که شب ها خواب را از چشمانم می دزدد...

من هنوز شما را نمی شناسم...هنوز فاصله ام با شما بی نهایت است...چون هنوز نمی دانم در کجای این برهوت گیر کرده ام...در برهوتی که خیلی ها حرف از شما می زنند ولی بین آن ها و شما میلیون ها سال نوری فاصله است...

کسی در گوشه ای ادعای دیدن شما را می کند...کسی آن گوشه هزار جرم و جنایت می کند و در دلش افتخار می کند که دارد خودش را به این حرف می رساند در زمان ظهور باید فساد و فحشا زیاد باشد...

هر کس جوری حرف می زند...هر کس برداشت خاصی دارد از آخر الزمان و از شما...

و این میان من مانده ام با یک دل...آن هم یک دل ِ دیوانه...دلی که تمام دیوانگی هایش را مدیون شش گوشه ی جد بزرگوارتان است...

من مانده ام و انبوهی از نظرات مختلف ولی این میان، من فاطمه ی کوچکی هستم که عطش به جانش افتاده...عطش ِ دانستن...عطش آگاهی... عطش ِ عشق...

وقتی به مرز ِ عطش برسی همه چیز رنگ می بازد...

تنها با دلم و عشق او جلو می روم در این برهوت ِ مردانگی...

در این برهوتی که محبت خاندان شما را داشتن یعنی عین خوشبختی...

آقای خوبم...

دلم کمی نور می خواهد که بفهمد...کمی قد می خواهد که حکمت ها را بفهمد...

آقای خوبم...

این راه بسیار پر خطر است و بسیار فریبنده...

بر این فاطمه ی کمترین قدرت بدهید که فریب ظواهر را نخورد...

بر این کمترین کمی اجازه ی شناخت بدهید...عطشی به قدر بی نهایت به جانم افتاده...

و این عطش من و دلم را به اوج دیوانه شدن ها رسانده است...

بر این کمترین کمی قدرت دهید که بفهمد انتظار یعنی چه و منتظر واقعی کیست و چه کار باید بکند...

آقای خوبم...

هیچ گاه آدم ِ دست روی دست گذاشتن نبوده ام و نیستم....برای همین هم اندکی آگاهی می خواهم که بفهمم کجای این برهوت ایستاده ام...

در این برهوت ِ تاریکی ِ محض و این جاده ی تو در تو  قلبم اندکی نـــــور می خواهد که  بر راه درست در این جاده ی تو در تو تا رسیدن به هدفش بماند...

در این جاده ی تو در تویی که هزاران رنگ دارد و هزاران وسوسه...وسوسه هایی از جنس شیطان...

شیطانی که کارش زیبا جلوه دادن است...

و این میان کمی نــــــــور می خواهم که فریب ِ تمام این ظواهر را نخورم...

فریب آن ها که خیلی هاشان را با چشم خود می بینم...همان ها که اعتقادشان این است که نماز بخوان و روزه بگیر بس است دیگر...

من این قــــد را نمی خواهم....

من این تکرار را نمی خواهم آقای خوبم...

دلم فراز و فرود های عاشقانه می خواهد...

دلم می خواهد برای هر چه به آن می رسم هزار بار جان دهم ولی با عشق به آن برسم...

آقای خوبم...

در زندگی ام تمام سعی ام را کرده ام که هیچ گاه اسیر این ظواهر نشوم...برای همین هم از تمام ظاهر های فریب دهنده ی این دیار بیزارم...

از تمام ظواهری که به تو می گوید باید این گونه باشی...از تمام ظواهری که به تو القا می کند که دوره ی این حرف ها گذشته است...

من از تمام این ظواهر فریب دهنده ی این دیار بیزارم...

ولی این هم نوعی امتحان ِ ایمان است دیگر...

این که در موقعیت قرار بگیری و باز بمانی پای تمام دیوانگی های دلت...

زیرا با بند بند وجودت به آن رسیده ای...

آقای خوبم...

در این جاده ی پر از خطر و تاریکی قدرتم دهید تا بتوانم خوب را از بد تشخصیص دهم...تشخصیص دهم که کدام راه ها من را به هدفم می رساند و کدام راه ها در ابتدا شاید آن قدر فریبنده به نظر بیاید و دلم را بلرزاند ولی بعد که رفتم بفهمم که میلیون ها سال نوری دور شده ام....

آقای خوبم....

همیشه با تمام وجودم محبت خاندان شما را خواسته ام...

و این بار باز هم با تمام وجودم محبت اهل بیت را میخواهم...

میخواهم که جادوان شود این محبت در بند بند وجود این کمترین...

و خداوند آن روز را نیاورد که قلبم تهی شود از این محبت در این جاده ی تو در تو...

نیاید آن روز که آنقدر فریب ِ ظواهر را بخورم که ذره ذره این محبت از وجودم خالی شود و نفهمم که کی و کجا آن را از دست داده ام....

بشکند پاهایم اگر بخواهد در مسیری غیر از محبت اهل بیت قدم بردارد...

کور شود چشمانم اگر بخواهد خطی غیر از خط اهل بیت را دنبال کند...

آقای خوبم....

در این برهوت ِ هزار رنگ اندکی نــــــور بر قلبم بریزید که هیچ گاه از مسیر محبت اهل بیت دور نشوم...

آقای خوبم...

                         میشود اندکی معرفت جاودان ِ قلب این کمترین شود؟!

اَللّهُمَ عَجـِّل لِوَلیکَ الفَرَج