برای آقای ستاره پوش-8

هوالغریب...

سلام بر یگانه آقای ستاره پوش

سلام بر یگانه مرد حاضر در این دنیا

سلام مهدی جان

آنقدر حرف دارم برای زدن که نمی دانم از کجایشان بگویم...امشب که در درمانگاه نزدیک خانه مان نشسته بودم در انتظار دکتر داشتم به تمام حرف هایم برای شما فکر می کردم...مرتب می کردم که از کجا بگویم...

فقط  می دانم که گذشت...

به همین سادگی شد چهارمین و آخرین جمعه از ماه مهمانی خدا...

در چشم بر هم زدنی گذشت...و چقدر عجیب گذشت...چقدر عاشقانه گذشت...چقدر پر از دلتنگی و درد گذشت...

چقدر پر از اشک گذشت...

مثل همین امروز و اشک هایی بی پایان زیر باران خدا...

آقای خوبم...

دلم این روزها پر شده است...آنقدر پر که ترجیح می دهم روزه سکوت بگیرم و حرف نزنم...خودتان شاهد تمام این روزهای پر از رمز و راز هستید...

روزهای تکرار...

آری ...این روزها روزهای تکرار منند!!!

                                   روزهای تکرار شدن فاطمه...

حکمت این تکرار شدن را نمی دانم...تنها می دانم که دارم تکرار می شوم...درست در همان روزها ... درست در همین شب ها...

در همان روزها دارم تکرار می شوم تا چه شود؟!

که از فکر ِ به این تکرار روزی هزار بار بمیرم؟!

که هزاران بار عطش ِ این دل بیشتر شود ؟!

که بمیرد و جان دهد؟!

نمی دانم این تکرار دلیلش چیست!!

اما خوب می دانم که دلیل دارد...می دانم که اربابم مهریان تر از این حرف هاست...برای همین هم تنها شکر مانده است برای دلم...تنها شکر کردن و نگاه شدن...نگاه شدن و دعا شدن برای او که تمام وجود ِ من است...

من تمام ِ خودم را دعا کرده ام برای او...

آقای خوبم...

چقدر این روزهای آخر نفس گیر شده است...

کاش تمام نشود رمضان امسال...کاش تمام نشود...من هنوز تشنه ام...

هنوز تشنه ی رحمت خدایم...هنوز سیراب نشده ام دراین ماه...

و حال نشسته ام روبه آسمان...

منتظر رحمت الهی...منتظر سیراب شدن...

من هنوز با رمضان کار دارم...من هنوز حرف ها با رمضان امسال دارم...

آقای خوبم...

خودتان که شاهد بودید دیشب چه کرد با من آن فراز جوشن کبیر که می گوید یا حبیب الباکین...و حتی همین امروز در زیر باران...

بارانی که درست بعد از آن همه ابری شدن و بغض کردن آسمان بارید...بهتر است بگویم با هم باریدیم...و چقدر خوب که بعد از دو ساعت باریدن باز هم تنها شکر برایم ماند...همان لحظه که بلند شدم تنها شکر ماند برایم... تنها شکر...

شکر برای تمام این اتفاقات...شکر برای همه چیز...

آقای خوبم...

کمکم کنید...

به حق تمام اشک های امروز و الان کمکم کنید...

دلم دیگر طاقت ندارد...هنوز در شک امتحان قبلی بودم که امتحانی دیگر رسید...

شما که شاهد هستید این بار پای حساس ترین نقطه ی دلم در میان است...

این بار خدا دست گذاشته است روی حساس ترین قسمت دلم...

من چشم امید دارم به یاری شما در لخظه به لحظه ی این امتحان...

دل ِ کوچکم اندکی بودن مطلق می خواهد...اندکی امنیت مطلق حضور او را می خواست تا آماده شود برای این امتحان...

و حال بدون این امنیت و پس دادن این امتحان...

آخ که من چه قدر حرف دارم...چقدر پر از اشکم...پر از بغضم...پر از خواهش شده ام...

آقای خوبم

چه قرار است بر سر ِ دلم بیاید؟!

آقای خوبم...

یادم است او را به شما سپردم...اویی که به خاطرش از همه چیزم گذشتم...و حال این گذشتن چقدر آرامم می کند...چقدر تسکینم می دهد...

چقدر آرامم که هوایش را دارید...و چقدر این آرامش شیرین است... درست عین عسل...

من هنوز دل خوش ِ خواندن تمام آن عهد ها هستم...

هنوز دل خوشم...

آقای خوبم...

میشود قدری نــــــــــــــــــــفس؟!

...

اللهم عجل لولیک الفرج

+عکس از خودمه...فرازی از دعای جوشن کبیر که با تموم وجودم معناش رو فهمیدم...

التماس دعا دوستان...