بازگشت به ....

هوالغریب...

این روزها لبریزم از حرف...

پر...آنقدر که احساس می کنم همین الان است مغزم از شدت پر شدن منفجر شود و یک عالمه کلمه بپاشد بر تمام دیوارهای یاسی رنگ اتاقم...

این روزها با هر قدم می گویم شکر معبودم...شکر برای همه چیز...

این روزها که اگر خدا بخواهد می خوام بار دیگر برگردم به شغلی که با تمام وجود دوستش دارم...

خوشحالم...

من خودم را بین تمام این شغل پیدا کرده ام...

من خودم را کلمه به کلمه و رج به رج لابه لای این شغل پنهان کرده ام...

از وقتی خودم را درست شناختم مشغول بودم به این شغل...

و حال بعد از چند سال دوری برایم این نزدیک شدن دوباره چقدر زیباست...

اما از این که بگذرم حسابم این روزها با دلم صاف نیست...یک جای کار انگار می لنگد...

یک چیزی سر جایش نیست....

و همین هم مرا دارد نابود می کند...

این روزها حتی قدم هایم هم به عشق تو شده است...چه برسد به نفس کشیدن...

بگذرار تنها خیره شوم به چشمانت....خودت تمامشان را بخوان...

و حال من هستم و یک دنیا حرف که نتوانستم بنویسم و ماند در سینه ام...

تنها همین...

+اندکی سکوت می خواهم برای رها شدن از این همه چرخش...