حسرتِ یک نفس عمیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــق....

هوالغریب....

گاهی باید نداشته باشی تا قدر بدانی...گاهی باید دور شوی...حکایت همان بذر کوچکی که ماه ها در دل خاک خودش را دور از همه چیز و همه کس مخفی می کند تا بالنده شود...تا قد بکشد...این روزها به قدر تمام عمرم قدر دانستم...فهمیدم که چقدر قدرها بزرگ بوده اند و من خبر نداشته ام...

قدر خیلی چیزها را دانستم... قدر زندگی...قدر تـــــــو...قدر خودم...

این روزها که سخت تر از تمام عمرم نفس کشیده ام و با هر نفس کشیدن مرگ را به چشم خود دیدم قدر دانستم....قدر دانستم و قدر خیلی چیزها برایم بزرگ شد...حتی قدر مرگ... آن هم درست همان شب اول که آمده بود دنبال من تا مرا ببرد با خودش و من هنوز مات آن خواب عجیبم....اول گفت که آمده است تا مرا ببرد ولی بعد که نزدیکش رفتم تنها چیزی از من خواست...و من برایش قرآن خواندم...

این یک هفته که نفسی برای نفس کشیدن نداشتم و هنوز هم ندارم و هر شب تا صبح بیدارم از ترس ناشکری نکردم...برعکس شکر کردم و قدر دانستم....حتی قدرِ همین نفس های سوخته را...

شب ها برایم کابوس است...نمی گذارند بخوابم...اذیتم می کنند و من هم تمام شب را در گوشه ی اتاقم زانوانم را در آغوش می گیرم و با نفس هایی گرفته می نشینم و برای تو می نویسم....

شب ها زانوی من شده است میزِ تحریر دفتر تو...دفترت هم شده است پر از ردِ اشک...

تا نزدیک های صبح می لرزم و با آشفتگی تمام می نویسم و می نویسم....

خدارا شکر می کنم که بیشتر دستانم به قلم و کاغذ عادت دارند تا این صفحه های سرد و مجازی...دستانم بیشتر عادت به گرمای قلم دارند...وگرنه اینجا پر میشد از هذیان های شبانه ی من...

قلمی که اگر آشفته باشی وقت نوشتن تو را لو می دهد ولی این صفحه های مجاز نه...

لرزش دستانت تو را لو می دهد وقت نوشتن و این یعنی جان داشتن...

این همان چیزیست که هیچ گاه نگذاشت من با این صفحه های سرد و بی جان خو کنم...

این همان چیزی بود که باعث شد هر لحظه دستانم عادت به نوشتن با قلم پیدا کنند حتی شده در کتاب های درسی و خیلی چیزهای دیگر...

می نویسم برای تو با وجود تمام بی نفس هایم...

نفسی که این روزها راستش را بخواهی حسترتش بدجور به دلم مانده....

حسرتِ یک نفــــــــــــــــــــــسِ عمــــــــــیق....

راستش را بخواهی الان چند ماه بود که حسرت یک نفس عمیق به دلم مانده بود اما این یک هفته که دوران نقاهت عمل است رسما نمی توانم نفس بکشم راحت...

این یک هفته با وجود درد بی نهایتی که کشیدم ولی برایم بی نهایت ارزش داشت...قدر داشت...

یک هفته تمام با تمام بی نفسی ها ساختم تنها به عشق تو....باورت می شود؟

یک هفته تمام شب ها از زور بی نفسی نخوابیدم تنها به عشق تو...

و این یعنی من چقـــــــــــــــــــــدر خوشبختم که تو را دارم ...

تنها همین....

حتی اگر همین حالا هم نفس هایم بسوزد و با هر نفس تمام وجودم بسوزد...

**قول داده بودم که از درخت های پشت بوم عکس بگیرم و به قولم هم عمل کردم و از درخت توت پشت بوممون عکس گرفتم که پر شده از توت های خوشمزه...

همین امروز غروب...

و این هم یه ظرف پر از توت برای همه ی دوستان...

نوش جونتون...

و این هم یک بسته ی اختصاصی از توت های امروز برای تــــــــــــــــــــــو....

با وجود دلشوره ی عجیب امروز عصرم برای تو...اما مانده ام در دلیلش....

+ کاش اینجا بود دو تا دستات...

نمی تونم بخوابم باز....

...

می سوزه جای قیچی ها

چه شکلی بود پره پرواز؟