پرنده ی کوچک

هوالغریب...

نگاهش به آسمان بود و در دلش غوغایی عجیب به پا بود...

غوغایی از جنس بادهای بهاری...از آن ها که آن قدر تند می شوند که با خود می گویی الان است که زمین جابه جا شود از بس که باد و باران هایش شدید می شود...

اما...

اما غوغایی دل او تنها از جنس غوغای بهاری بود ولی عمرش به آن کوتاهی ها نبود..برای دیگران این غوغا کوتاه بود ولی برای خودش این غوغا مدت ها بود که مهمان دل کوچکش بود...

برای همین هم دلش را دست او داده بود که نترسد و نلرزد در فشار این همه غوغا و طوفان...

دلکم نترس که جایت امن است...

بگزار زندگی هر چقدر می خواهد سخت شود و بتازاند... او هست...

....

....

*جوجه ی کوچیک پسر خالم و دستای من که جوجه کوچولوش تو دستم یک ساعتی رو خوابید...عکس مربوط میشه به پنج شنبه غروب...خونه ی مادربزرگم...

آرامش بی حد جوجه رو باید می دیدید که با چه عمقی تو دست من خوابیده بود...

+ شعر و آهنگ بی نظیر دیگه ای از گروه چار تا...تقدیم به تو...

چـــــــــــــــــــــــــــــــه غمگینانه آزادی                           از آن عهدی که میدانی

...

با تو رسیده ام به شبی ابدی

آه تو تار و پود مرا بلدی...

نمی رود ز یادم تمام خاطراتی که عاشقانه سر شد...