دوری!!

هوالغریب....

میگویمش انگار هر چه پر رنگ و ریا تر و پر دروغ تر باشی زندگی روی زیباتری از خودش را نشانت می دهد.درست است؟

لبخند تلخی می زند و می گوید این روزها هر چه بیشتر سعی کنی دور بمانی تنها تر میشوی...بس نیست این همه تنهایی ات؟

نگاهش می کنم و می گویم تنهایی سخت است...قبول...هر لحظه زندگی با تمام زشتی ها و زیبایی هایش تنهایی ام را به رخ لحظه هایم می کشد...تنهاییِ دستانم را به رخم می کشد اما...

...

اما می گویم و نفس عمیقی می کشم و می گویم: خدایم بزرگ است...هوایم را دارد...

دیگر ادامه نمی دهم...حرف هایم را بین همان نفس عمیق و خدایم مخفی می کنم...

+این روزها تمام حرف هایم شده راز...شده ام همان فاطمه ی چند سال پیش که اینجا نوشتم چه خوب که سه نقطه ها هستند برای تمام  حرف هایی که از بیانشان مانده ام...


**  تو نه هستی و  نه نیستی....دیگه خسته م از خیالات... 

* این عکس هم از خودمه که از پشت بومه خونمون گرفتمش...جایی که اسمشو گذاشتم پشت بوم تنهایی!

یکی از عادت های من اینه که تاجایی که میشه غروب خورشیدو نگاه کنم...و این عکس هم تو یکی از همین روزها گرفته شده...