درد

هوالغریب....

امروز صبح با درد از خواب پریدم...دردی که تمام وجودم را می لرزاند در این روز ابری و سرد...

به بیرون نگاه می کردم و از درد به خود می پیچیدم و توان صدا کردن کسی را نداشتم...به قول مادرم از همان بچی هایت هم همین طور بودی...یک گوشه به خودت می پیچیدی و اشک هایت آرام می آمد...امروز هم همان گونه به خود می پیچیدم تا این که مادرم آمد به اتاقم که ببیند علت چیست که بیدار نشده ام...خودش هم طفلی این روزها حال خوشی ندارد...

شکر که خیلی خیلی خیلی بهتر شده بودم اگر مرا با آن حال اولم میدید حتما می ترسید اما خدارا شکر که بهتر شده بودم که آمد سراغم...شکر که هستی...

امروز سرد زمستانی و به شدت ابری من با درد شروع شد...دردی که شاید بخندید اما دوستش داشتم....

بلند که شدم رفتم سراغ پنجره تا به یاکریم ها سری بزنم...یاکریم هایی که هر زمستان عادت کرده اند که بیایند پشت پنجره ما بنشینند تا برایشان عذا بریزم... و من همیشه مقداری از غذای خودم را برایشان می گذارم و هر چیز دیگری که بتوانند بخورند...

رفتم سراغشان و دیدم که منتظر نشسته اند عین یک توپ گرد باد کرده اند خود را در این سرما...

برایشان غذا ریختم و آنقدر با عجله خوردند که در دلم عذاب وجدان گرفتم که چرا این قدر منتظرشان گذاشتم...

و من چقدر الان تهی از درد شده ام...

شکر...

شکر...

شکر...

هزاران بار شکر معبودم...برای تمام چیزهایی که راز است بین من و خودت...

...

...

***بی نهایت این آهنگ رو دوست دارم...امیدوارم شمام خوشتون بیاد...

صدای ویولون و سنتورش چقدر حس خوبی بهم میده و سبکم میکنه...