عجب دنیایی داریم ها...

هوالغریب...

بهتر است بگویم عجب مملکتی داریم...امسال را گذاشته اند سال تولید ملی...آخر کدام تولید ملی؟ تولید ملی در کشوری که حتی قرآن و تسبیحش را هم برادران چینی میزند؟در کشوری که عسل،حبوبات و چیزهایی که حتی فکرش را هم نمی توان کرد را چینی ها تولید می کنند آن هم در سالی که قرار است خودمان تولید کنیم؟

آخر آن تولید کننده با کدام انگیزه تولید کند؟ ای بابا... سال پیش که جهاد اقتصادی بود...پر بود از اختلاس...که در بزرگ ترینش میشد تمام مردم ایران را سرمایه دار کرد...شما فهمیدید تکلیف این قضیه چه شد؟ما که نفهمیدیم...

واقعا مانده ام که چرا بعضی ها تمجید می کنند این نامگذاری را...آخر استدلالشان این است که این امر در راستای از بین بردن بازار کالاهای چینی در بازار است...خب تا اینجایش خوب است...خدا هم خیرشان بدهد که بالاخره یادشان افتاد که زشت است قرآن یک مسلمان از چین بیاید...اما قضیه از آنجا خراب میشود که برای جمع شدن این بازار چه تدبیری اندیشیده شده است؟!!راستی حواسم نبود...پای تدبیر آمد وسط...تدبیری که هیچ کس خدا را شکر معنی اش را نمی داند...

از یک چیز این مملکت و سیاست مدارانش خوشم می آید...آن هم این که تنها خاصیتشان این است که خوب حرف بزنند...جوری حرف بزنند که انگار مشکلات و فقر برای قصه هاست...انگار که هیچ بچه ای شب ها گرسنه نمی خوابد...این هم مثل تمام جیزهای دیگر فقط حرف است...هنوز جلوی واردات کالای چینی گرفته نشده که نمی شود کالا تولید کرد...یا اصلا تولید کننده با کدام حامی تولید کند؟

نمی دانم...شاید این تجزیه و تحلیل ها چیزی فراتر از دانش فعلی من را می طلبد اما من فقط چیزهایی که می بینم را گفتم...شاید تمام این حرف ها اشتباه باشد و امسال درست شود همه چیز که محال است...

آخر من باید یادم باشد در مملکتی زندگی می کنم که شخص اولش را در حد معصوم بزرگ کرده اند و نمی دانم چرا امثال آیت الله قاضی ها هیچ گاه این گونه بزرگ نمی شوند...و البته این نکته ناگفته نماند که بزرگی شایسته همان امثال قاضی هاست که هیچ گاه شناخته نشدند و تازه بعد از فوتشان دریافتد که ایشان چقدر بزرگ بودند...کسی که پیشنهاد می کنم برای دریافتن بزرگی اش قدری در موردش تحقیق کنید...البته از این دست افراد کم نبودند و نیستند...

راستی یادمان باشد بزرگی ای که در بوق شود حتما حکایت همان طبل تو خالیست....


در پایان هم یاد یک بیت شعر از فاضل نظری افتادم که گفتنش خالی از لطف نیست و اون هم این که:

آسمانی شدن از خاک بریدن می خواست
                     بی سبب نیست که فواره فرو ریختنی ست

تنها همین...

...