بوی سیب

هوالغریب... 

شواهد خبر از آمدن حادثه ای غریب می دهد... 

حادثه ای که یاد آوریش می سوزاند و خاکستر می کند هر وجودی را.....صدای پای عاشورا نزدیک و نزدیک تر شده است...می شنوم صدایش را...استشمام می کنم بویش را...همان بوی سیبی که حرم شش گوشه اش با این بو معروف است و صبح ها عجیب بویش آسمانی ات می کند...چشمانم را که می بندم هنوز هم بویش پر می کند تمام وجودم را... 

راستش امسال برایم نوشتن از کربلا سخت شده است...امسال غرق سکوتم...سال پیش با شنیده هایم نوشتم اما حال چگونه توصیف کنم تمام آنچه که دیده ام؟ از این بگویم که برای بار اول که چشمم به گنبد طلایی رنگش افتاد در جایم خشک شدم و جرئت نزدیک شدن پیدا نکردم؟یا ازین که در لحظه ی خداحافظی چشمانم حتی در اشک ریختن هم یاری ام نکردند و رفیق نیمه راه شدند؟ 

یا از وقت هایی که در گوشه ای از حرمش می نشستم و غرق نگاه می شدم و گریه...غرق حرف و درددل...غرق بغض و دردهای کهنه و قدیمی...غرق نگاه و نفس های عمیق؟یا از آن لحظه ای که برای بار اول در حرمت آنقدر آرام قدم می زدم که مبادا قلبم از حرکت بیاستد؟یا از وقتی که تمام وجودم لرزید وقتی که حتی در کربلای تو هم پر شده از نشانه های شیطان پرستی؟چیزی که عجیب دلم را به درد آورد... و با از وقتی که .... 

... 

از آنجا حس ها و حرف های نگفته ی زیادی بر دلم مانده...هر بار هم که خواستم بگویم زبانم یاری ام نکرد و غرق سکوت شدم... 

عاشورا مظلومیت نیست...این باور من است...عاشورا تنها شکوه است و عظمت... 

عاشورا اوج بندگیست...تنها همین... 

گذشتن در راه محبوب و بندگی کردن...عاشورا یعنی به جا آوردن رسم بندگی... و چقدر ما کوچکیم اگر این گونه به عاشورا نگاه کنیم.... 

تو چه کردی با دلم؟! چرا دلم این گونه دیوانه ی حرمت شده؟چرا این همه بی تابی می کند؟چرا هر بار که تلوزیون حرمت را نشان می دهد تنها اشک مهمان چشمانم می شود؟ 

با دلم چه کردی؟ 

دلکِ تنهای من این روزها که منتظر معجزه ای تا زنده بمانی بیشتر از همیشه درکت می کنم...شاید به این خاطر که در مقابل چشمانم در حال جان دادنی و من هم شاهد جان دادنت...
 

تو را می بینم که تنها در گوشه ی همان شش گوشه در حال جان دادنی ... 

دلکم زنده بمان که معجزه شاید بیاید...ایمان دارم که می آید...

... 

....  

**** 

 

***از کربلا فرصت نشده بود عکس هایی که گرفتم رو بزارم...این هم عکسی از حرم امام حسین و حضرت ابوالفضل...از شکل گنبد ها کاملا معلومه اما عکس اول حرم امام حسین هستش و  دومی هم حرم حضرت ابوالفضل....
 

**التماس دعا...تنها همین...