دریا تنهاست

برای از نو نوشتن در اینجا حرف تازه می خواهم...هوای تازه می خواهم...حرفی که دلی را تکان دهد...اصلا این جا را برای همین ساختم که پناه تنهایی هایم شود و شاید مکانی برای تنهایی خوانندگانش...خوانندگانی که گاهی خاموشند...یعنی آمارگیر وبلاگ این را میگوید ...آی پی هایی که تکرار می شوند شاید هر روز ولی خاموش اند... همین طور خاموش بمانید زیرا سکوت سرشار از ناگفته هاست...

دلم می گوید که نمی تواند از اینجا دست بکشد...زیرا دلم خودش را در این دریای تنها پیدا کرد...اینجا خودش را خالی کرد...در این دریای بی کران غرق شد ماهی کوچک دلم...چند سالی است که در این دریای بی کران شنا می کند...دل های همه ی ما غرق در وجود دریای بی کرانمان است...

 آن وقت ها برای دریای تنهایم در آن دفتر قدیمی می نوشتم...شاید روزی نوشتم که چرا این جا شد دریا تنهاست...البته نیاز به توضیح هم ندارد...آن هایی که مطالب اینجا را خوانده اند حتما می دانند...دفتری که هنوز دارمش و صفحه ی اولش نوشته بودم مجموعه نامه هایم به دریا...و شبی یک نامه برای خدای دریایی ام می نوشتم و از روزهای سرد و تلخ سالهایی می نوشتم که در اوج جوانی شب هایم به بیدار ماندن تا نیمه شب می گذشت و ریختن اشک هایی که در طول روز به جای ریختن آن ها می خندیدم ...چه دردناک بود آن وقت ها...

آن روزها درست اولین باری بود که دست بردم تا بنویسم از احساساتم...تا قبل از آن فقط بلد بودم خوب انشا بنویسم...اما تا بحال از احساساتم ننوشته بودم...

شاید تنها خدای دریایی ام خوب آن روزها را به یاد آورد...آن روزها که دخترکی 18 ساله بودم...و حال این دخترک 22 ساله از 18سالگی اش می نویسد..تمام این حرف ها از آن جا آمد که در میان کتاب هایم برخوردم به آن دفتر که مدت ها بود سراعش نرفته بودم...با دیدنش همه آن شب ها را دوباره به یاد آوردم...اما این بار برعکس آن سال ها خندیدم به آن روزها...از ته دل خندیدم...

به دردهایم خندیدم...بلند هم خندیدم...  

این روزها حال دلم خوب است...می خندد بی آن که دلیلش را بداند...شاید چون دلیلی برای غم هم ندارد این روزها...و شاید هم ترجیح داده که لااقل کمی سعی کند وقتی میگوید مسلمان است واقعا باشد...غم هایش گوشه ای از وجودش بماند...سعی کردنش که ضرر ندارد... 

به قول مادر بزرگم که خدا رحتمش کند... همیشه میگفت:  

دل بی غم در این دنیا نباشد       اگر باشد بنی آدم نباشد 

چقدر درست می گفت... 

همیشه غصه و مشکل هست برای ناراحت بودن...اما خنده هیچگاه ماندنی نیست...

پس وقتی میشود خندید می خندم...غصه ها همیشه پشت پنجره منتظرند تا بر سرمان خراب شوند... 

غصه ها همیشه هستند...همیشه... 

...