آی دنیا...با توام...

امروز از آن روزها بود که کمی در روزش خندیدم…و حال در این نیمه ی شب انگار که دنیا دارد خنده هایش را با گریه هایم از من پس می گیرد…

پس بگیر...بیا یک شبه تمام خنده هایت را پس بگیر و راحتم کن...خسته ام کردی...

خسته ام کردی بس که با ترس گریه ای که قرار است بیاید خندیدم...

چه ارزشی دارد این خنده که پشتش این ترس باشد...

ترجیح میدهم وقتی بخندم که این ترس را نداشته باشم... 

آی دنیا...با توام...میشنوی؟؟؟!!!

...

...

نمی دانم چه میشود ولی نا خود آگاه می روم سراغ آهنگی که مدت هاست زمزمه ی روز و شبم شده...شواهد حاکی از آن است که انگار حال دلم خوب نیست...

راحتش می گذارم تا خودش را خالی کند...

آهنگ شروع به خواندن می کند... 

رو به تو سجده می کنم   دری به کعبه باز نیست

بس که طواف کردمت       مرا به حج نیاز نیست... 

او می خواند و من هم غرق می شوم در دنیای وسیع تنهایی ام...

خاطرات دور و نزدیک جلوی چشمانم رژه می روند...

از روزی که برای اولین بار این آهنگ را شنیدم تا همین الانم... عین کسانی که می خواهند بمیرند و در آن لحظات آخر کل زندگی اشان جلوی چشمانشان رژه می رود...زندگی من هم جلوی چشمانم آمد... 

مرورش کردم تا بفهمم چه کرده ام در این 22 سال...

خوب و بدش را نمی دانم اما مرورش می کنم هر بار که این آهنگ را می شنوم...

خدایا یادت هست به بند کشیدی مرا تا رهایم کنی؟؟؟ 

این را خوب به یاد دارم...

یادت هست در بین حرف هایم گاه می گفتم خدایا کاش می آمدی و زخمی ام می کردی اما در مقابلم سکوت نمی کردی؟؟

یادت هست روزهای تنهایی ام را؟؟؟

یادت هست... 

نمی دانم چه شد که دلم هوس کرد مرور کند روزهایش را...

خدایا تمام روزهایم را مرور کردم تا بفهمم چند روزش با تو و یاد تو گذشته؟؟ می خواستم ببینم باز هم شرمنده ات شده ام یا نه... 

این که شرمنده ام یا نه را خودت بهتر از هر کسی می دانی...من هم می دانم که چه کرده ام در این تنهایی ام... 

کاش تنهایی ام از آن تنهایی هایی بوده باشد که پاک باشد...

....

... 

پ.ن: خدایا اگر تنهایمان کردی به هر کداممان بیاموز که در تنهایی به تو برسیم و پاک نگه اش داریم... 

پ.ن 1: برای تو: 

تنهایی ام را با تو قسمت می کنم...سهم کمی نیست...گسترده تر از عالم تنهایی من عالمی نیست...غم آن قدر دارم که می خواهم تمام فصل ها بر سفره ی رنگین خود بنشانمت...بنشین!!!

غمی نیست!!!! 

...

...