خسته از شلوغی ها ...

خسته ام از شلوغی هایی که این روزها همه به گونه ای دچار آن شده اند...

و حال من در بین این همه شلوغی مانده ام...

آخر به تو رسیده ام...

نمی دانم چگونه ام...

اما دلم از این همه شلوغی گرفته...

سخت است حس کنی لبریز حرف باشی اما نیابی آن که را که بفهمد چه می گویی...

و سخت تر از آن این که مجبور به سکوتی ناخواسته شوی...

ولی خدای من ... به تو که می رسم دیگر نمی توانم سکوت کنم...

آخر تمام حرفهایم به تو میرسد... تویی علت تمام حرفهایم...

به تو که میرسم حتی اگر سکوت کنم...باز خیالم راحت است که تو معنای سکوتم و تمام حرفهایم را می دانی...

به تو که میرسم فقط کافی است نگاهم کنی آن وقت با یک نگاه می خوانی از نگاهم تمام حرفهایم را...

به تو که میرسم دیگر نمی توانم درگیر شلوغی ها شوم...

به تو که میرسم دلم لبریز از شور و شوق می شود...

به تو که میرسم دلم پیدا می کند آن بهانه ای را که همیشه دنبالش می گردد....

به تو که میرسم دلم می شود مجنون و تو لیلی اش می شوی...

شنیده ام که می گویند شرط اول این است که مجنون باشی...

نمی دانم هنوز می توانم بگویم که مجنونت هستم یا نه...

تنها این را می دانم که هنوز راه برای رفتن زیاد دارم...

اما همین که حس می کنم هنوز می توانم بندگی ات را کنم برایم بهترین انگیزه است برای ادامه دادن راهی که در مقابلم است...

همین که هر روز وجودت را حس می کنم یعنی یکی از همان نشانه ها...

همین که هنوزم می توانم عاشقی را با تو تجربه کنم...

پس می آیم ...

                 می آیم...

                          می آیم...

                                    می آیم...

                                              می آیم...

                                                        می آیم...

                                                                  می آیم...

                                                                           می آیم...

 

خدایا ... ممنونم... خودت می دونی واسه چی...ممنون که هنوزم نگام می کنی... 

خدایا...خودت تمام مریض ها رو شفا بده...خدایا...  

... 

سبز باشید...