لیلی نام تمام دختران زمین است...

  

خدا مشتی خاک را بر گرفت.می خواست لیلی را بسازد.

از خود در او دمید و لیلی پیش از آنکه باخبر شود،عاشق شد.

سالیانی است که لیلی عشق می ورزد.لیلی باید عاشق باشد.

زیرا خداوند در او دمیده است و هر که خدا در او بدمد،عاشق می شود.

لیلی نام تمام دختران زمین است،نام دیگر انسان.

خدا گفت:به دنیایتان می آورم تا عاشق شوید.

آزمونتان تنها همین است:عشق و هر که عاشق تر آمد،نزدیکتر است.پس نزدیکتر آیید،نزدیکتر......

عشق،کمند است .کمندی که شما را پیش من می آورد.کمندم را بگیرید.

و لیلی کمد خدا را گرفت.

خدا گفت:عشق فرصت گفت و گو است.گفت و گو با من.

با من گفت و گو کنید.

و لیلی تمام کلمه هایش را به خدا داد. لیلی هم صحبت خدا شد.

خدا  گفت:عشق،همان نام من  است که مشتی خاک را بدل به نور می کند.

و لیلی مشتی نور شد در دستان خداوند.....  

سلام... 

 سال جدید رو بهتون تیریک می گم.... 

 امیدوارم سال جدید براتون پر از موفقیت، شادکامی و حال خوب باشه. آپ این دفه رو از کتاب (لیلی نام تمام دختران زمین است) نوشته ی خانم عرفان نظر آهاری انتخاب کردم.  

این کتاب به قدری فوق العاده است که گفتم بهتره کل این آپ از نوشته های ایشون باشه و از نوشته های خودم استفاده نکنم...  

آخه نوشته های ایشون کجا و من کجا. و حرف آخر بازم از خانم نظر آهاری.... 

 

قصه نبود،راه بود،خار بود و خون.

لیلی،قصه راه پر خون را می نوشت.راه بود و لیلی می رفت.مجنون نبود.

دنیا ولی پر از نام مجنون بود.

لیلی تنها بود.لیلی همیشه تنهاست.

قصه نبود،معرکه بود.میدان بود،بازی چوگان و گوی.

چوگان نبود،گوی بود.لیلی،گوی میدان بود.بی چوگان.مجنون نبود.

لیلی زخم بر می داشت اما شمشیر را نمی دید.شمشیر زن را نیز.

حریفی نبود.لیلی تنها می باخت..زیرا که قصه،قصه باختن بود.

مجنون کلمه بود.ناپیدا و گم.قصه عشق اما همه از مجنون بود.

مجنون نبود.....

لیلی قصه اش را تنها می نوشت.قصه که به آخر رسید.مجنون پیدا شد.لیلی مجنونش را دید.

لیلی گفت:پس قصه،قصه من و توست.

پس مجنون تویی!!

خدا گفت:قصه نیست،راز است.این راز من و توست.بر ملا نمی شود،الا به مرگ.لیلی!تو مرده ای....

لیلی مرده بود....

 

تو بهار جدید هم....

 سبز باشید.