هنوز هم دختر ِ نجیب جوانی های منی!

هوالغریب...

بودنت همیشه خوب بوده و خواهد بود است...

به سان شب بوهای خسته در دل ِ روزگار می مانی...

به همان خوشبوبی...باورت می شود عزیزکم؟!

به سان نرگس های زمستان می مانی و بوی محشرشان

لطافت عجیب و غریب اشان آن هم در دل ِ سرما مرا به یاد تو می اندازد که در دل ِ این روزهای سخت و سرد هنوز هم لطیف ترینی و خوش بو ترینی... باورت می شود خوب ِ من؟!

به سان ماه ِ آسمان می مانی در دل ِ آسمان... ماهی که دلم می خواهد این روزها و بهتر بگویم از امروز آن را بهتر ببینی...روزی راز ِ این خط ها را برایت خواهم گفت...که چرا می گویم ماه را بهتر خواهی دید!!!

به سان دلم می مانی که این سال ها در تمنایی عجیب آرام و رها خفته است...

به سان چشمانم می مانی که این سال ها تنها پاکی دیده و مرا غرق دنیایی کرده که سراسر زندگی بوده است...

به سان زنده رودی میمانی که اگر به دست نامردمان هم بیفتد باز هم زنده رود است ...حتی اگر تا مرز خشکی پیش برود باز هم اسمش زنده رود است...

تو هنوز هم به سان ِ زنده رود می مانی ِ دختر نجیب جوانی هایم...

و این اسم که مرا می برد تا تولد سال قبلت و این اسم که چقدر به جانم نشست ... چقدر به جانم نشست که سند بند خوردن هایم را به تو داده بودم... هنوز هم آن را داری... نگاهش کن عزیزکم... نگاهش کن تا بدانی هنوز هم زندگی و نفَس هستی....

داشتنت و بودنت در زندگی حس نابی است که وقتی از آن دور می شوم تازه می فهمم که زندگی می تواند چه قدر خوب شود گاهی!!!

اما چه کنم که این روزها دستانم کوتاه ترین است و قَدَم ناچیز ترین...

تنها میدانم که برایت بهترین ها را می خواهم چرا که لایق بهترین هایی...

برای تو که خوب ترینی در این دنیای ِ من...

تولدت مبارک فریناز ِ مهربون ِ من

+ گاهی میشود در گوشه ی دنجی از یکی از جدی ترین اساتید علامه نشست و برای تو یواشکی تولد گرفت...یک تولد با خدا و من و یاد تو... و برایت نوشت...

برای تو که شاید اندکی حالت خوب شود...

+ یک آهنگ ریتمیک و شاد هم براتون میزارم ... به افتخار همگیتون و مخصوصا فریناز خانوم گلم.... البته این آهنگ منو یاد نن جون گلی انداخت که عاشق فرزاد فرزین هستن:دی     همه دس بزنید که آهنگ تا ته زیاده و منم وسط:دی

یک دنیارم بگیرن آخرش باز

تو تنها افتخار زندگیمی

(عاشق** فرزاد فرزین)