هیچی از هیچ کس بعید نیست...

هوالغریب...

نه می تونم ازین احساس رها شم تا تو تنها شی

نه اون اندازه دل دارم ببینم با کسی باشی...

بالاخره ی شبی اومد که بتونم بیام سراغت... نه اینکه شبای دیگه نشه بیام...چرا میشه..ولی انقدر کار دارم که راستش خودمم نمی دونم دارم چه بلایی سر خودم میارم...

دیشب رکورد زدم... 48 ساعت بیداری پشت هم...

دو شب پشت سرهم که بدون پلک زدن کار کردم... کار کردم و کار کردم....

از آدمی مثل من بعید نیست... مثل وقتی که غزاله گیر داده بود که به قول خودش بیاد تو خلوت من و من اون شب جوری سرش داد زدم و گفتم نه... که فکر کنم تا آخر عمرش از من متنفر بشه... جوری در مقابلش ایستادم و وسط اتوبان پیاده اش کردم که از من بعید بود با کسی این کارو کنم...

از دختری که این روزها حتی به زنده بودنش هم شک داره این چیزا بعید نیست...

به قول مامانم که اون شب خیلی اتفاقی شنیدم که داشت سر سجاده با گریه میگفت:

خدایا این سهم فاطمه از زندگی نبود...

و من مردم و زنده شدم...

مردم و زنده شدم

مردم و زنده شدم ...

این روزها از بس سعی می کنم همه چیز رو خوب جلوه بدم که خودمم باورم شده همه چی روبه راهه...

بگذریم

بگذریم

بگذریم

حتی حس نوشتن هم ندارم دیگه...

+ شعری هم که اون بالا نوشتم... ربطی به حس و حالم نداره....